2. یکی...

یکی باید باشد 

یکی که آدم را صدا کند

به نام کوچک‌اش صدا کند

یک‌جوری که حال آدم را خوب کند

یک‌جوری که هیچ‌کس دیگر بلد نباشد

یکی باید آدم را بلد باشد ...
                                                   

مریم ملک‌دار

پ.ن: ولی نیست.

چه خوبه

سلام

منی که همیشه عادت دارم دلخوریام از بقیه رو تو خودم بریزم و خودم خودمو دلداری بدم و از دل خودم در بیارم....

الان خوشحالم که به واسطه ی نخودچی خود طرف از دلم در اورد!

گفتم که اقای رییس تو شخصی واتس ازم عذرخواهی کردن

فرداش هم که حضوری با بقیه بچه ها باهاشون بودیم اون رفتارو تکرار نکردن

منم تا جاییکه میشد انرژی گذاشتم و شیطونی کردم که هم دل خودم و هم دل اقای رییس درست بشه که دیگه همه چی ارومه

خوشحالم!

خیلییییی!

^_^

رفیق

سلام

وقتی از یکی ناراحت باشی

خیلی ناراحت

حتی دلخور

ولی به خاطر قانون و قواعد ذهنیت که اون رئیسه و تو کارمند به خودت اجازه ی بیانش رو ندی

وقتی اونقدر دلت پر باشه که باوجود همون قواعد ذهنی نتونی مثل همیشه برخورد کنی، حتی مثلا تو جمعای کاریِ بدون حضور باقی همکارا که همیشه انرژی میذاشتی و شوخی بود

یکی رو میخای که نخودچی باشه

که وقتی اقای رییس میگن چرا خواهرت انقدر امروز بداخلاقه بدون لحظه ای درنگ بگه خواهرم باهاتون قهره!

و بعد هی اصرار اصرار که خب از دلش دربیارین دیگه! (که البته بعدش بهش گفتم انقدر اصرار نکنه و بیخیال شه)

میدونستم اقای رییس حضورا روی به قول نخودچی از دل دراوردن رو ندارن (و من هم  دوست نداشتم حضوری بگم). از بس نخودچی اصرار کرد که خب بپرسین چشه با صدایی که یه ذره رفت بالا گفتن خب اینجا که نمیشه! چندبار غیرمستقیم و رو به نخودچی گفتن خب بیاد واتس بهم بگه و حتی ساعت هم دادن. و اخرشم رو به خودم گفتن شب بیای واتسا! 

تا اینجا همه چی با عذرخواهی حل شده. فقط امیدوارم فردا که دوباره همو حضوری میبینیم همون رفتاری که ناراحتم کرده بود تکرار نشه. 

+حس خوبش اینه که حس میکردم همونجور که از دل خواهراشون درمیارن داشتن از دل منم در میوردن. حتی وقتی میگم هیچی نمیخورم هم همون مدل چیپسی رو واسم خریدن که خواهرشون دوست داره (دست بر قضا من هم!) البته واقعا چیزی نمیخواستم. نه از سر ناراحتی و دلخوری و حتی به قول نخودچی قهر :)))) از سر وضع معده!

دخترها

سلام

یکی از عموهام با زنی ازدواج کرد که مطلقه بود و یک دختربچه داشت.

بماند که چقدر دعوا بود اون موقع تو فامیل. همه دختر رو میدیدن که به اصطلاح بعد طلاقش قاپ عموی منو دزدیده. عمه ام میگفت عموت از نوجووونی عاشق این بود و میرفت جلو دبیرستانشون وایمیساد بهش نامه عاشقونه میداد. 

و هیچکس نقش خود پسر رو تو اون ازدواج نمیدید... همه پسر رو مظلوم به دام یک افریطه افتاده میدیدند...

15سالی از اون قضیه گذشته

پسر یکی دیگه از عموهام که اتفاقا تک فرزند هم هست عاشق دختر زن عموم شده.

مهر بریدن و تمام.

ولی بازم همون ماجرا...

پسر مظلومیه که به دام یک افریطه افتاده...

دیروز همین بحث رو تو خونه و پیش مامان و خواهرم میکردم. میگم چرا ما زنا همیشه اینجوری از جنس خودمون انقدر بد میگیم میگه زنا جنس خودشونو بهتر میشناسن گفتم نه بهتر بلدن پشت همدیگه رو خالی کنن

زن از همون اول خلقت با جذابیت افریده شده

قبول دارم که یه جاهایی از جذابیت خودش سواستفاده میکنه و واقعا به دام میندازه اما نه همیشه. والا من تا جاییکه با زن عموم و دخترش در ارتباط بودم هیچکدوم اهل به دام انداختن نبودن

فقط میدونم که پسرعموم با اینکه خیلی پسر موفقیه اما به خاطر رفتارهای مادرش هیچوقت دیده نمیشد. خودش رو میکشید کنار. و یادم نمیره که یه بار که مثل پسر اون یکی عموم باهاش گرم گرفتم تو سلام علیک چقدر خوشحال شد و از اون به بعد چقدر منو میدید گرم میگرفت و انگار از تو لاک تنهاییش سر میکشید بیرون.

(داخل پرانتز: و نگاهای زن عموم ام یادم نمیره که فکر میکرد من میخوام قاپ پسر چند ماه ازم بزرگترش رو بدزدم!)

کلا از وقتی تو دانشگاه چندواحد نقد روانشناختی داشتم و با نظریات اشنا شدم و بعدم خودم چندتا کتاب خوندم، ذهنم نمیتونه رفتار ادما رو روانشناختی تحلیل نکنه. شاید پسرعموم به خاطر دیده شدن از سمت یه تقریبا غریبه که به نظرم دختره توانایی جذب بهتر از پسرعموی من روداشت جذب دختره شده

از صمیم قلب واسشون ارزوی خوشبختی میکنم.

پ.ن: بابام داشت میخوند که تو مهر دختره چیا گذاشتن. یه سریاش یه قسمتی از جهیزیه بود و من دفاع میکردم که غیراینکه پسر هم باید ازهمینا استفاده کنه. خب یه بخشیش رو خودش بده! و اینکه میخواستن عموم هم چند دونگ از خونه اش به اسم عروسش کنه و من طرف این بودم که پسره انتخاب کرده! خودش وایسه پا انتخابش! اخر کار هم گفتم چرا دنبال اینن از پدرا یه چی اضافه بگیرن؟؟ هم پدر دختر و هم پدر پسر این وسط هیچ کاره ان! این دو تا انتخاب کردن خودشونم وایسن پا انتخاباشون! البته پدر و مادرها هم باید در حد وسعشون کمک کننا! ولی نه اینکه به زور!